Canberra and my last days

Hallo!

Nog even een korte update voor ik jullie in levende lijve wat meer kan vertellen! En vooral: vooraleer jullie mij live kunnen updaten van al het nieuws in Belgie :-)

Canberra is veel beter meegevallen dan verwacht. Iedereen verklaarde mij gek dat ik daar zes dagen zou spenderen, maar er is echt wel veel te doen. Ik denk dat het een saai imago heeft doordat de nationale politiek zich daar afspeelt, en er is inderdaad geen strand (wat hier nogal hoog op het 'things a city has to have lijstje' staat), maar er is genoeg te doen. Vooral cultureel dan. Op het programma stonden: National Museum of Australia, National Gallery of Australia, Old Bus Depot Market, het Parlement, Museum and Gallery of Canberra, en ik ben ook een paar keer naar de bib geweest. Het interessantste vond ik het (nieuwe) Parlement. Donderdag ben ik daar met een gegidste tour meegeweest, en maandag ben ik nog even naar 'question time' gaan luisteren. Gaf niet echt een bemoedigende indruk van de politieke werking; ik weet niet of naar de supporters van twee rivaliserende sportclubs luisteren erg zou verschillen, maar het geeft toch een indruk van welke politiekers effectief iets aan een discussie bijdragen.

Foto 1: Het nieuwe Parlement.
Foto 2: Zicht vanop het dak van het nieuwe Parlement, met in de verte het oude Parlement en nog verder een oorlogsmonument.
Foto 3: De Senaat (dit was op donderdag, wanneer het Parlement niet zat).

Misschien nog even verduidelijken dat Canberra slechts de hoofdstad van Australie geworden is in 1908 (voorheen was Melbourne de hoofdstad). Canberra werd gekozen als compromis tussen de twee grootste steden in Australie, Sydney en Melbourne. Men is de stad pas beginnen bouwen in 1913. Canberra ligt in het Australian Capital Territory, en vormt dus geen deel van New South Wales (waarin ACT gelegen is).

Foto 4: Een indrukwekkend(e) constructie/kunstwerk bij het National Museum of Australia.

Foto 5: Dit is een zicht waarvan ik wel vond dat het Canberra goed weergaf. De stad kan je niet bepaald klein noemen, maar wanneer je op bepaalde plaatsen de omliggende heuvels kan zien, besef je hoe afgelegen Canberra toch ligt.

Ondertussen alweer iets meer dan een dag in Sydney, en ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben. Op de een of andere manier voelt de stad zelf beter aan. Het Opera House en de Harbour Bridge waren de vorige keer al erg indrukwekkend, maar ook de stad zelf lijkt dit keer veel aangenamer.

Zo, ik denk dat dit het was wat het bloggen betreft. See you all soon!

Groetjes

Nog dit: VB staat hier voor Victoria Bitter, een biermerk. Ik moet zeggen dat ik eerst niet goed wist waarom deze handdoek 1 van de souvenirs was, maar na een search op het internet bleek dat VB het populairste bier in Australie is...

En zo zit het werkgedeelte van mijn working holiday erop! We hebben het goed afgesloten met een afscheidslunch (die op een afscheidsnamiddag uitdraaide) op vrijdag, en dat was het einde van mijn tijd bij Main Roads. Enkele dingen die ik gekregen heb (en op de een of andere manier mee moet zien te krijgen): een football, Vegemite (ik kan niet wachten om jullie deze lekkere (?!) smeerpasta te laten proberen!), een VB strandhanddoek, Tim Tam's (zeer populaire chocoladebiscuits die ondertussen helaas al op zijn :p), een muts (van de Eagles) voor de aankomende winter en een draagtas met de Australische vlag.

Donderdag nog even een rondleiding in het Traffic Operations Centre gekregen, en dat was verrassend interessant. Main Roads is meer dan wegen bouwen; het is ook de controle van verkeerslichten, het uitsturen van de verkeersberichten, het controleren van de wegen,...

Foto 1: Het centrale punt in het Traffic Operations Centre.

Gisteren waren het staatsverkiezingen voor Western Australia, en ik vond het schandalig hoe Labor en Liberals, de twee grootste partijen hier, hun (tv) campagnes voerden. Waar ze zelf voor staan hebben me niet duidelijk gemaakt, maar wat fout was met de ander is meer dan genoeg aan bod gekomen. En dan durfden ze op de verkiezingsdag nog verklaren 'dat het een zeer positieve campagne geweest was'. Dan ligt hun grens toch duidelijk lager dan die van mij. For the record: het was een nek aan nek race, en het is nog niet volledig duidelijk naar wie de overwinning nu zal gaan.

Kodie leende me onlangs haar 'Aussie dictionary' uit, en ik wilde jullie toch even enkele van mijn favorieten meegeven (onderstaande woorden zijn er allen waarvan ik gemerkt heb dat ze effectief gebruikt worden):
-Dead horse: ketchup. (jep, je kan hier aan tafel dus wel degelijk 'Can you pass me the dead horse?' horen!)
-Heaps: a lot.
-No worries: graag gedaan/geen probleem/... Ik was verbaasd om dit in het woordenboekje te zien staan, ik gebruik het zo vaak dat ik niet meer besefte dat het geen algemeen Engelse term is.
-Thongs: teenslippers. Niet te verwarren met de Engelse thong (string...).
-... as: e.g. busy as, hot as, hungry as; 'as' kan je na eender welk adjectief plaatsen om er de nadruk op te leggen. 'I'm busy as' is dus een volledige zin!
-Barbie: barbecue.
-Brekkie: breakfast.

Deze avond nog een afscheidsbarbecue bij Kodie op het programma, en dan zullen de volgende twee dagen hoofdzakelijk gevuld worden met het inpakken, en vooral, beslissen wat ik zal moeten achterlaten, want alles terug meekrijgen is nu wel erg onwaarschijnlijk geworden. En mijn schilderij (dat ik eindelijk gekocht heb!) zal ik om btw-redenen ook al zelf meebrengen. Dat wordt zeulen :-).

Nog dit:
-Bring it on, dat slechte weer! Ik heb het hier wat gehad met de warmte... (Sorry indien ik als een verwend nest klink, ik kan me voorstellen dat jullie na de voorbije 'zomer' wel het omgekeerde gevoel hebben)
-1 september is hier het begin van de lente, maar heeft verder geen betekenis. De schoolgaande jeugd heeft twee maand vakantie in december-januari, en slechts twee weken in juli. De volgende vakantie komt wel snel dichterbij: twee weken in september-oktober.

Tot binnenkort!

Groetjes

Het kort in!

Nog 1 week werken! Of nee, ik had gevraagd (!) of ik een week langer mocht werken, dus het zijn er nog twee... Mijn gemoedstoestand was beneden alle peil nadat ik het voorgesteld had, maar blijkbaar is dat schilderij het me waard. No worries, ondertussen is mijn emotionele toestand er merkelijk op verbeterd :-).

Gisteren met Cedric & Ophelie, en Justin en Denise, en enkele van hun vrienden naar Fremantle geweest. Cedric en Ophelie zijn vandaag na 7 maand in Perth (!) naar Broome gevlogen om eindelijk aan het holiday-deel van hun working holiday te beginnen. Dat vroeg dus om een afscheidsdrink. We zijn naar Little Creatures geweest, een zeer populaire brouwerij in Fremantle en omstreken.


Foto 1: Cedric en Ophelie.
Foto 2: Justin, Cedric en Denise.

Zaterdag eerst lekker uitgeslapen en geluierd, en daarna zowaar apple pie gaan maken bij Kodie. Ze had eens vermeld dat ze dat af en toe maakten, en dat wilde ik toch even uitproberen. Ik moet zeggen, het resultaat was zeer geslaagd!

Foto 3: Klaar om de oven in te gaan: een zeer geslaagde apple pie!

Nog enkele weetjes:

- Toen ik een beetje rauw gehakt at voor ik het in mijn saus mengde was Justin ronduit gedegouteerd. Blijkbaar is dat hier (en in NZ) not done. Hij had al eens Franse huurders hetzelfde zien doen, maar dacht dat het gewoon om een vreemde gewoonte van hen ging. Zelfs toen Cedric voorstelde om een goeie prepare americain te maken was Justin er niet van te overtuigen om het eens te proberen. Hij was wel een beetje gerust gesteld toen ik vermeldde dat we enkel rauw gehakt eten, en niet eender welk stuk vlees :-).

- Australie heeft in totaal 46 medailles gehaald op de Olympische Spelen in Peking. Voor Belgie was ik de tel na de eerste week al kwijt; hoeveel waren het er nu ook alweer? Ok, de twee medailles die we uiteindelijk wel haalden waren wel knappe prestaties!

- Colin is niet meer... De baby walvis die door zijn moeder in de steek gelaten was, dacht een nieuwe mama gevonden te hebben in een zeiljacht in een haven nabij Sydney, maar het bleek dat die boot niet echt een ideale voorziener in eten was. Iedereen in Australie leefde met hem (haar?) mee, maar het werd snel duidelijk dat voor het dier niks meer kon gedaan worden, en de overheid van New South Wales heeft daarop beslist Colin te euthanaseren... Een minuut stilte aub :-)

- Niet al mijn kousen zullen de reis terug naar Belgie meemaken. Ja hoor, ik knip mijn nagels regelmatig bij, maar dat blijkt voor de hielen weinig uit te maken.

- Ja, ik denk dat velen de Belgische zomer wel zouden willen inruilen voor winter als deze. Het is hier al weken na elkaar zonnig en een goeie 20 graden. Enkel 's morgens en 's avonds is het een beetje frisjes, maar van zodra de zon schijnt voelt het meteen zomers aan. Niet dat de locals daarmee akkoord gaan, zij vinden het belachelijk koud. De 40 graden die ze hier in de zomer krijgen is meer hun ding!

Foto 4: Een winters tafereel in de winkelstraat in Perth.

Who wouldn't love backpacking?

Perth lijkt de stad van de straffe verhalen te worden. Na sex in het bed onder mij, een last minute annulering van de eerst geplande verhuis, bijtende beestjes in mijn bed toen ik dan uiteindelijk toch verhuisde, en onlangs een rat in de keuken, heb ik vrijdagochtend het strafste zover meegemaakt. Donderdagavond stelden Cedric en Auphelie voor om iets te gaan drinken, en ik hoor Justin nog zeggen: "I'm going to regret this in the morning." Wel, spijt zal hij er idd wel van hebben. Toen ik vrijdagmorgen opstond (ik was niet meegegaan) was hij nog niet naar het werk vertrokken (normaal is hij weg voor ik opsta), want ik zag zijn licht branden en zijn kamerdeur stond op een kier. Anyway, tot zover niks aan de hand. Ik ga naar de badkamer, en wanneer ik na ong. 20 min terugkom zie ik dat mijn kamerdeur open staat. Vreemd, want ik had ze dicht getrokken, maar als ik ze niet in het slot trek waait ze soms open, dus ik dacht dat dat de reden was. Wanneer ik in mijn kamer keek zag ik mijn schoenen overhoop liggen. Ik dacht nog, hm, had ik dit zo achtergelaten? En terwijl ik dat sta te bedenken hoor ik plots iemand ademen: Justin lag in mijn bed! Te slapen, met zijn hand in zijn onderbroek, zijn broek open. Ik kreeg hem eerst niet wakker, tot ik begon te schreeuwen... Hij wist van de wereld niet, zo zat was hij nog. Niet echt aangenaam, maar tot zover nog niet echt een drama, tot ik plots een grote plas zie voor mijn tv: hij had verdomme in mijn kamer gepist! Hij heeft gisterenavond geholpen bij de opkuis (oef, ik heb gelukkig geen tapijt op mijn kamer!), en hij heeft zich meermaals verontschuldigd, maar lijkt toch niet zo beschaamd te zijn als ik me voorgesteld had. Hij kwam zonet wel met een fles wijn thuis en vermeldde wijselijk dat hij die niet zal helpen opdrinken :-).

Nog op het programma dit weekend: een bezoekje aan de Art Gallery of WA en/of het Museum of WA, en een concert van het West Australian Symphony Orchestra.

Oh ja, misschien ook even kort mijn plannen voor de rest van de reis vermelden: op 10 september vlieg ik (met Virgin Blue, oef :-p) naar Canberra. Ik was van plan om van daaruit een korte skitrip te doen, maar dat blijkt iets kostelijker te zijn dan verwacht. En nu ik mijn zinnen gezet heb op de aankoop van een Aboriginal schilderij past een skitrip al zeker niet meer in mijn budget. Nu, ik heb gehoord dat in Canberra veel goeie musea en art galleries zijn, dus ik zal me er wel een zestal dagen kunnen bezig houden. En daarna neem ik de bus naar Sydney, om daar mijn laatste twee dagen in Australie te spenderen...

Tot hoors!

Groetjes

PS: Blij om te zien dat de twee verdwenen reacties op mijn vorig bericht terug opgedoken zijn! Geen idee wat er gebeurd was, hopelijk valt het niet meer voor...

Snelnieuws

Hey!

Het wordt terug een korte update, maar ik wilde toch nog even van me laten horen...

Vorig weekend is onverwachts hectisch geworden. Vrijdag kwam ik in het centrum Robert en Marie tegen, een Maltees-Duits koppel die ik leren kennen had op de trip van Alice Springs naar Darwin. Het was echt een enorm toeval, want ze werken ten noorden van Perth op een boerderij, en waren net in Perth aangekomen om hier het weekend door te brengen. Toen ze vrijdagavond een glas kwamen drinken stelde Justin voor om hen te laten logeren, en zoals het echte backpackers betaamt hebben ze dat gratis aanbod natuurlijk niet geweigerd :-). Het was dus een drukke bedoening in het huis, maar ze waren super aangenaam, leuke mensen om te gast te hebben. En het heeft me meteen ook een slaapplaats in Malta opgeleverd als ik daar ooit eens arriveer!

Zondag met Kodie gaan lunchen in een eethuis aan de haven; het weer was super, en het was leuk om nog eens uit te gaan eten, lang geleden.

Tijdens de week verder niet veel verandering, behalve dat het aantal weken nog te werken er gelukkig nog steeds op vermindert :-).

Foto 1: My home away from home.

Foto 2: De kust in Quinns Rock.

.

Ondertussen wordt de kans dat ik goed en wel thuis raak wel steeds kleiner. Als ik niet onthoofd wordt op de Greyhound bus (die ik zal nemen van Canberra naar Sydney) zal ik waarschijnlijk neerstorten met een van mijn Qantas vluchten :-).

.

Hier ben ik voorlopig echter veilig, dus tot de volgende!

.

Groetjes!

.

Oh ja: naar de fitness gaan was oorspronkelijk inderdaad bedoeld om de extra kilootjes kwijt te geraken, maar blijkt op dat vlak niet veel baat te hebben. Ik heb er echter wel deugd van, en het lidmaatschap heb ik toch betaald tot september, dus ik probeer tenminste enkele keren per week wat te gaan sporten...

Hey!

Niet veel nieuws, en de foto's zijn niet echt de moeite waard, maar op aanvraag van de papa toch een teken van leven!

Dit weekend heb ik het lekker rustig aangedaan; even naar de fitness, naar de jazzconcerten in het stadscentrum geweest, krant gelezen, dvd gekeken... Ik ben mijn tijdelijke thuis duidelijk nog niet beu!

Het weekend voordien naar Fremantle geweest, maar de 'Fremantle markets' waarover iedereen het altijd heeft waren een beetje een ontgoocheling. Wel een leuke stad met een toffe sfeer, en ook de Asian food fair waarvan de opbrengst naar de slachtoffers van de aardbeving in Birma ging was de moeite.

Het werk maakt zijn naam waard, en voelt echt aan als (moeten) werken. De Strategy Branch is duidelijk niet mijn ding, maar vijf weken zal ik nu wel overleven.

Foto 1: De Asian food fair.

Foto 2: Deze foto toont waarschijnlijk iets duidelijker de bouwwoede in Perth aan.

.

Tot hoors!

.

Groetjes

Sightseeing

En jawel, hier ben ik eindelijk met wat foto's van Perth! Zondag heeft Kodie me op een mini-roadtrip rond Perth getrakteerd, en heb ik eindelijk wat dingen van mijn to do-lijstje kunnen schrappen :-).

Foto 1: Perth CBD (Central Business District) vanuit South Perth (het water is de Swan River).

Foto 2: Hopelijk kunnen jullie deze foto vergroten. De vele kranen geven een beeld van hoezeer Perth in ontwikkeling is.

Foto 3: Foto vanuit Matilda Bay (links Kings Park, en op de achtergrond Perth CBD).

Foto 4: Herdenkingsteken voor alle oorlogsslachtoffers, Kings Park.

Foto 5: Perth CBD vanuit Kings Park.

Foto 6: Een gebouw van de University of Western Australia.

Daarna was het tijd voor... een echte Aussie rules football match! Nee, ik ben niet opeens een sportfanaat geworden, maar Kodie is een hevige fan van de West Coast Eagles, en toen ze twee tickets kon bemachtigen voor de wedstrijd op zondag, dacht ik dat dat toch een unieke Australische ervaring zou zijn. Na een korte dvd-cursus op vrijdag was ik klaar voor het live werk! :-) De Eagles wonnen twee jaar geleden nog de AFL (Australian Football League), maar bengelen nu onderaan de rangschikking. En ook zondag konden ze niet overtuigen, de beschamende eindscore was 75-152 :s. Het was echter toch sjiek om meegemaakt te hebben!

Foto 7: Twee echte footballfans :p.
Foto 8: Indruk tijdens de match.

Ondertussen ben ik ook verhuisd naar een huis wat dichter bij het centrum. Het was echt zalig om mij een beetje te installeren, en zondagmorgen heb ik gewoon een uur liggen genieten van de stilte. De huisgenoten zijn Justin (NZ), de eigenaar, en Auphelie en Cedric, een Frans koppel. Waarschijnlijk heb ik ook het gezelschap van bedbugs; dat is een probleem die we de komende dagen zullen moeten aanpakken.

Verder heb ik op het huis en de huisgenoten niks aan te merken; het lijkt erop dat de eerdere annulatie nog positief kan uitdraaien.


Foto 9+10: Mijn eigen kamer!

Nog dit: Ik werk een gewone 40-uren week. Het werkschema waarover ik het de vorige keer had wordt enkel in de mijnen toegepast. Die zijn namelijk meestal in the middle of nowhere gelegen, en dankzij dat schema is het toch de moeite om naar huis te gaan. De werkdagen zijn er trouwens meestal langer, ik heb de indruk dat 12u/dag geen uitzondering is. Dat is ook een van de redenen waarom zoveel mensen in de mijnen willen werken, er valt goed geld te verdienen...

Anyway, not my cup of tea, ik hou het bij het 'gewone' werk :-).

Groetjes!

Que?

Blauwe tuin?! Meer info plz :-)

Verhuisperikelen

Hey!

Ik had gehoopt te kunnen beginnen met een paar leuke foto's van mijn nieuwe stekje, maar het mocht niet zijn. Vrijdagmorgen had ik uitgecheckt uit het hostel om na het werk te verhuizen, maar 's middags (!) belden ze me dat het niet kon doorgaan omdat het meisje die er nu zit toch zou blijven. Ik was gechockeerd, en vind het nog altijd een rotstreek.

Op dit moment verblijf ik bij Kodie, een andere interim bij Main Roads, die een huis deelt met haar moeder. Ze hebben een logeerkamer die ik zolang ik wilde mocht gebruiken, maar het grote nadeel is dat het erg ver uit de stad gelegen is. Daardoor probeerde ik toch nog iets dichterbij te vinden, en dat is gisterenavond gelukt! Zaterdag verhuis ik dan toch!

Mijn plan om veel te doen dit weekend en jullie eindelijk wat foto's te kunnen tonen van Perth is door de verhuisperikelen wel in het water gevallen. Toch enkele sfeerfoto's:

Foto 1: Mel (NZ) en Rosan (Nederland) tijdens een pannenkoekennamiddag bij Rachael.
Foto 2: Jawel, ik heb de sport van mijn leven gevonden :-)
Foto 3: Slechte representatie van souvenirs 'uit Passchendale'!
Foto 4: Cottesloe Beach.
Foto 5: Katherine (de mama van Kodie) en Kodie.

Wat dit weekend wel destemeer duidelijk geworden is, is dat Perth een stad in volle expansie is. De mijnindustrie in WA is in volle bloei, en veel mensen die er werken spenderen hun vrije week in Perth (het meest voorkomende werkschema is namelijk twee weken werken - 1 week vrijaf). Overal wordt bijgebouwd, en de meeste suburbs die ik vanuit de trein zag, zagen er zeer recent uit. Kodie gaf me een lijstje met wat er het meest gemijnd wordt:

Iron Ore - Pilbara region - probably the biggest product exported here in WA. China can’t get enough of it!
Gold - Kalgoorlie - probably the second biggest product exported
Diamonds - Kununurra
Natural gas - Pilbara region (offshore)
Nickel - below Kalgoorlie

Ondertussen blijft het werk een echte uitdaging. Ik werk mee met verschillende projecten, en het is moeilijk om bij te blijven. Ik ben niet snel tevreden over mezelf, maar zal toch trots zijn al ik dit succesvol kan afmaken.

Aan iedereen die op vakantie gaat/ vakantie heeft: geniet ervan! Stuur me gerust ook even jullie foto's door!

Veel groetjes!

Gemengde gevoelens

Hey!

Ik update de blog vandaag met gemengde gevoelens. De laatste weken mis ik jullie (en allerlei andere dingetjes) heel erg, een gevoel die niet voorbij gaat. Aangezien ik toch ongeveer gezien heb wat ik wilde zien in OZ, heb ik dan ook een tijdje overwogen om mijn reis wat in te korten. Ik vond echter dat het van doorzettingsvermogen zou blijken als ik het zou 'volhouden' tot aan de vooropgestelde einddatum, maar denk nu dat het eerder een teken van koppigheid was. Ergens had ik namelijk verwacht dat het zou overwaaien wanneer ik terug zou werken en een soort routine kon opbouwen, maar dat blijkt niet meteen het geval. Anyway, zoals ik zei heb ik er een gemengd gevoel over, en hoop ik tegelijkertijd toch nog altijd dat het nog een leuke paar laatste maanden kunnen worden. Want nu kan ik moeilijk terug. Hoewel de job met weekcontracten werkt, zie ik mezelf dat al zeker niet opgeven...

Wat de job inhoudt? Ik moet toegeven dat ik zelf nog niet goed weet wat er precies van mij verwacht wordt. Zowel de job als de werking van de Branch (Organisational Development/OD) verschillen in ieder geval van die in HCN in Wellington. Hoewel ik het zeer interessant vond om mee te werken aan het HCN project, lag mijn belangrijkste taak toch in Admin Support. Nu werd ik er echter meteen ingegooid, met als eerste taak het redigeren van een deel van een rapport over een workshop rond leiderschap. Ik had geen idee waar het over ging, en hoewel mijn Engels toch een redelijk niveau zou moeten bereikt hebben, is het opstellen van een professionele tekst op basis van nota's vol vaktermen wel andere koek. Zo ging het de hele week door, en vrijdagmorgen had ik ernstige bedenkingen bij de haalbaarheid van de job. Net op tijd begon/begin ik echter wat van de werking van de Branch door te hebben. De twee belangrijkste taken tijdens de volgende maanden zullen zijn: het opstellen van een maatstaf rond Communicatie & Engagement en het ontwikkelen/creeren van een bewustwording rond leiderschap in het departement (Main Roads).

Misschien merken jullie ook al het verschil in de werking van de OD Branch in vergelijking met die van de HCN Unit. Terwijl we bij HCN rond concrete cases werkten, is het nu allemaal wat abstracter. Blijkbaar is dit het cliche van overheidswerk, en ik denk dat het mij ook minder zal liggen. Maar dat betekent denk ik niet dat het niet leerrijk kan zijn, en ik ben dan ook benieuwd naar het resultaat.

Daarnaast zorgt de job er ook voor dat ik terug echt geniet van mijn vrije tijd tijdens het weekend :-). Gisteren ben ik voor het eerst gaan fitnessen, en 's avonds zijn we naar een optreden in Fremantle geweest. Fremantle ligt zo'n 20km van Perth, en is het hart van de alternatieve scene. Het optreden was wel goed, en er hing een leuke sfeer.

Foto 1: Saritah.
Foto 2: Rosan (Nederland), Yoni (Israel) en Rachael (UK).

De volgende maanden zijn er ook veel optredens in het kader van het Winter Arts Festival, waarvan ik van plan ben om er af en toe eens eentje mee te pikken.

Mijn belofte om wat foto's van Perth te posten kan ik helaas niet waarmaken, ik vrees mijn foto's zich voorlopig beperken tot die van gisterenavond... Mijn excuses!

Zo meteen ga ik waarschijnlijk naar het 'Museum of WA', en dan zit het weekend er alweer op!

Veel groetjes,

Elke

Ps: dit vond ik nog een fascinerend initiatief van een man uit de buurt: http://standaard.typepad.com/en_nu_even_ernstig/2008/06/a-life-4-sale.html

Overheidskneusje

Woehoe! Gedaan met luieren, time to work again! Morgen mag ik beginnen!

Ik heb er geen zo'n duidelijk zicht op wat de job precies zal inhouden, maar ik veronderstel dat het in dezelfde lijn van mijn job in NZ zal liggen. Het doel is echter minder nobel: het is bij het Department of Main Roads (Government of Western Australia). Een departement die ongetwijfeld vaak ergernissen veroorzaakt, maar zonder wegen(werken) zou het ook niet gaan natuurlijk. De consulent van het uitzendkantoor die mij de job bezorgd heeft, had al vermeld dat ze vaak overheidsjobs hadden, en dat mijn overheidservaring in NZ daarbij zeker een voordeel zou zijn. Zo zal ik nog een echt overheidskneusje worden :-).

Ik heb de laatste dagen mijn camera niet bovengehaald, en denk dat een droge uitleg over Perth wat saai om lezen is. Bij de volgende update voeg ik zeker wat meer uitleg over Perth in, met bijhorende foto's!

Tot dan!

Western Australia

Het is alweer een hele boterham, maar ik beloof dat ik het korter hou dan de vorige keer! :-)

De reden waarom ik verkozen had de Westkust te doen, was het (voorlopige?) uitblijven van de grote toeristen- en backpackermassa daar, zeker in vergelijking met de Oostkust, maar dit betekende ook dat de communicatiemogelijkheden beperkt waren. Ik update de blog dan ook vanuit Perth, waar het weer mij alvast beter afgaat: regenachtig :-). Dit klinkt waarschijnlijk bizar, maar na bijna twee maand ononderbroken warm weer haal ik met plezier mijn regenvest en sjaal boven.

Vaak vragen reizigers aan elkaar wat ze de mooiste of beste plaats vonden tijdens hun reis. Ik start bij het antwoorden van die vraag altijd met de opmerking dat zoveel afhangt van de ervaringen die je er gehad hebt: met wie je er was, hoe het weer was, hoe je je voelde, of het een goeie gids was,... In dat opzicht is de schoonheid van Western Australia (WA) aan mij misschien wat voorbij gegaan. Na terug vier maand rondgereisd te hebben, heb ik het gehad met de campings/hostels, en het constant sociaal moeten zijn om goed over te komen bij iedereen. Daardoor heb ik misschien niet ten volle van dit deel van mijn reis genoten.

Dit betekent natuurlijk niet dat de tour totaal verloren gegaan is, ik was nog steeds regelmatig onder de indruk van wat we zagen! Ik was om te beginnen al aangenaam verrast dat in de buspas twee 'cruises' inbegrepen waren. De eerste cruise was op lake Argyle, een kunstmatig meer dat voorlopig vooral recreatieve doeleinden dient. Let wel, het is zo'n 950 vierkante kilometer groot, dus het voelt zeker niet als een toeristisch oord aan. Het interessantste tijdens de cruise vond ik de Archer vissen. Deze vissen spuwen water naar hun prooi (veelal insecten op overhangende takken), zodat deze in het water vallen. Toen we stukjes brood uit de boot hielden, pasten ze deze techniek dan ook hierop toe, super grappig.

Onze andere boottrip was op de Geikie Gorge. Het was echter vooral de wandeling tussendoor die leuk was. Eerst en vooral voor het uitzicht natuurlijk, maar ook omdat wat beweging wel deugd doet na vele uren in de bus. Per dag hebben we namelijk gemiddeld zo'n 500km afgelegd, en hoewel ik graag onderweg ben, was dat ook voor mij genoeg.

Onderweg zagen we vaak een grappig soort boom. Het bleek de Boab tree te zijn, een boomsoort die blijkbaar ook vaak in Afrika voorkomt.

Foto 1: Lake Argyle (of tenminste een klein deeltje ervan!).

Foto 2: Geikie Gorge van bovenaf gezien.

Foto 3: Een Boab tree.

.

Een van de eerste stops op het traject tussen Broome en Perth was 80 Mile Beach. Na de vele stranden die ik al gezien heb was ik niet zozeer onder de indruk van het strand zelf, dan wel van het plotse contrast met de rode ondergrond. De rode ondergrond die zo typisch is voor Australie ontstaat door het ijzer aanwezig in de grond die roest. Om de een of andere reden zit er in het strandzand geen ijzer (het heeft te maken met de evolutie van de aarde miljoenen jaren geleden), en het is dan ook een mooi wit strand.

Foto 4: Het is niet de duidelijkste foto, maar op de achtergrond zie je de plotse verandering van het strandzand naar de rode ondergrond.

We reden gelukkig niet enkel de kustlijn af, maar gingen ook landinwaarts naar het Karijini National Park. Daar deden we een alweer deugddoende wandeling/klimtocht, die ons naar toch wel prachtige plekjes bracht. De douches in het kamp waren dan weer iets minder aangenaam. Toen ze me vertelden dat het 'emmerdouches' waren vond ik het allemaal nog wel grappig, maar het druppelende water was dat iets minder...

Foto 5+6: Joffre Gorge in Karijini NP.

Foto 7: Dit vond ik toch een mooie ochtenlucht.

Foto 8: De 'emmerdouche'. Je moet de zak dus neerlaten, vullen aan de waterkraan, naar boven hijsen, en dan kan je de kraan open zetten. Alleen jammer dus dat de douchekop dus niet meer goed functioneerde.

.

Na terug richting kust getrokken te zijn, gingen we op de laatste dag naar de Pinnacles Desert. "Oh hoera, alweer rotsformaties en zand" was mijn vooroordeel, maar onverwachts vond ik het ongeveer het meest interessante landschap van de trip.

Hetzelfde gebeurde trouwens bij de laatste zonsondergang. Doordat langs de Westkust de zon 'in de zee' ondergaat, is dat een populaire bezienswaardigheid, maar op de laatste avond vroeg ik me af of het echt nodig was alweer 'de zon te zien zakken in de zee'. We kwamen echter terecht op een klein verlaten strand, en het was voor mij ook de mooiste zonsondergang van de trip.

Foto 9: Zonsondergang bij Hamelin Pool.

Foto 10: Zonsondergang op de laatste avond, niet ver van Kalbarri.

Foto 11: De Pinnacles Desert.

.

Zo, ik heb het relatief kort kunnen houden, niet?

.

Op dit moment ben ik dus in Perth, en ben ik terug beginnen zoeken naar een job. Perth lijkt me in ieder geval al een stad die me wel zal liggen. Dit is wel eerder gebaseerd op een gevoel dan op feiten, dus het is tijd dat ik op ontdekkingstocht ga!

.

Tot de volgende!

.

Groetjes

Here we go!

Waw, na twee uur in het internetcafe is het eindelijk gelukt om de foto's online te krijgen! Ok, het zijn er heel wat, maar het duurde toch wel lang vandaag. Anyway, nu nog eens zien of het lukt om mijn verhaal te typen en het effectief online te krijgen. Ik wil jullie nu al waarschuwen: het is een lang bericht, dus neem wat koffie bij de hand als je het effectief wil doorlezen!

De tweedaagse trip van Adelaide naar Alice Springs was eigenlijk een expressbus, maar ik was aangenaam verrast door de uitleg die we onderweg kregen. Ik weet niet of dit voor jullie even interessant is als voor mezelf, dus sla gerust over indien het saai wordt!

- Respect voor de emu's! Het vrouwtje leg de eieren, maar het mannetje broedt ze uit en voedt de jongen op!

- Van Western Australia (WA) via Northern Territory (NT) en New South Wales naar Queensland loopt een 10000km lang 'dingo fence'. Dingo's vormden een bedreiging voor de schapen, en na het op enkele andere manieren geprobeerd te hebben, bleek dit de beste oplossing te zijn. 'Dingoland' is nu dus gescheiden van 'schapenland'.

- In de Outback spreken ze niet over boerderijen, maar over 'stations'. Terecht, als je bedenkt dat het grootste 'station' in Southern Australia (SA) de oppervlakte van Belgie heeft. De dieren samenbrengen gebeurt met behulp van moto's en helicopters.

- Onze stop voor de nacht was in Coober Pedy. Coober Pedy is het centrum van de opalindustrie, en er was mij verteld dat dit een ondergronds dorp was. Het is echter moeilijk je daar iets bij voor te stellen. Het bleek dat niet het volledige dorp onder de grond ligt. De straten zijn bovengronds, en zo'n 25% van de inwoners (2000) leeft gewoon bovengronds. Van de anderen zitten de woningen wel ondergronds. Ondergronds betekent hier 'in de heuvels'. Hoewel een deel van het huis wel degelijk onder de grond ligt, moet je dus niet letterlijk afdalen om tot aan de voordeur te geraken ofzo. Moeilijk om het uit te leggen, misschien maakt deze foto het iets duidelijker.

Foto 1: Het ondergrondse hostel in Coober Pedy.

Het voordeel van deze woningen is dat er een constante temperatuur van 23-24 graden is, ook al wordt het buiten 60 graden (wat ook effectief gebeurt!) of wordt het erg koud. Geen nood aan airco of verwarming dus!

Foto 2+3: Onderweg.
Foto 4: Wandeling op een zoutmeer.
Foto 5: Zonsopgang bij de Breakaways.

De volgende tour was de Red Centre Safari. De belangrijkste zaken op het programma waren: Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (The Olgas) en Kings Canyon. Blijkbaar kon ik geen beter moment gekozen hebben om mijn reisroute aan te vangen, want zowel in het centrum van het land, als in het Noorden, heersen nu de beste weersomstandigheden.

De wandeling in Kata Tjuta in de namiddag van de eerste dag was dan ook zeker doenbaar, ondanks dat het naar mijn standaard toch nog altijd warm was (25-30 graden). Dit natuurverschijnsel heeft op mij het meeste indruk gemaakt, misschien wel omdat dit de eerste indruk was die ik van de regio kreeg. Een andere mogelijke reden is mijn beslissing om Uluru niet te beklimmen, en enkel de wandeling errond te doen. Uluru en het land errond is eigendom van de Aboriginals, en is heilig voor hen. Ze vragen dan ook aan toeristen om uit respect voor hun cultuur de rots niet te beklimmen. Ik vroeg me af waarom ze de beklimming dan uberhaupt nog open houden, maar blijkbaar was dit een voorwaarde toen ze het land terug kregen van de blanken.

Een wandeling op en rond Kings Canyon was wat op het programma stond voor de laatste dag. 'Alweer' een indrukwekkend natuurverschijnsel, het is ongelooflijk wat je hier kan doen en zien.






Foto 6+7: Kata Tjuta.
Foto 8+9: Uluru.
Foto 10+11: Kings Canyon.

Naast de bezoeken/wandeling aan deze natuurfenomenen, was ook het kamperen een belangrijk onderdeel van de tour. Het 'back to basics' idee kan me nog altijd niet bekoren, maar het is wel interessant om eens gedaan te hebben. De 'swags' waren nog minder luxueus dan degene die ik op Google gevonden had. Het is in feite gewoon een soort slaapzak in een dikke tentstof, met een dunne (zo'n 4cm) matras erin. Je legt je gewone slaapzak in de swag, en ritst jezelf erin. Een kussen maak je door je schoenen onder de swag te plaatsen. Daarnaast zorgt dit laatste er ook voor dat de dingo's er niet mee vandoor gaan!

Dit alles vindt plaats onder de blote sterrenhemel (die je niet kan zien aangezien je zo ver mogelijk in de swag probeert te liggen, uit bescherming tegen de koude). Het bleek wel een goed idee om nog een extra slaapzak te huren, want toen ik de tweede nacht in twee slaapzakken besloot te slapen, had ik het al heel wat warmer dan tijdens de eerste nacht.

De frisse lakens tijdens de twee nachten in Alice Springs werden nog nooit zo erg op prijs gesteld! :-)

Oh ja, we hebben ook de kans gekregen om de didgeridoo van de gids/chauffeur te proberen!


Foto 12: Met de swags rond het uitdovende kampvuur.
Foto 13: Uitproberen van een didgeridoo.

Op de volgende tour van Alice Springs naar Darwin passeerden we vroeg in de eerste dag al de steenbokskeerkring. Het landschap veranderde er natuurlijk niet meteen op, maar het verschil tussen het centrum van het land en het Noorden van NT is ondertussen wel duidelijk geworden. Na een tijdje in het 'rode stof' doorgebracht te hebben, is de groenere omgeving een herademing. Of tenminste, dat had het kunnen zijn indien het hier niet zo verdomd warm was :-). Hier gelden de vier normale seizoenen namelijk niet meer, maar wordt er ruwweg een onderscheid gemaakt tussen het nat seizoen en het droog seizoen. Het is in beide seizoenen ongeveer even warm (30-40 graden), maar het verschil ligt in de vochtigheidsgraad. Voor de plaatselijke bevolking is het droog seizoen (april-september) dan ook zeer aangenaam, maar voor een winteradept als mezelf swingen deze temperaturen de pan uit.

Anyway, de volgende stop was bij de Devils Marbles, een fascinerende groep rotsformaties. De rotsen bestaan uit graniet, en zijn gevormd door afbrokkeling van hogere lagen.


Foto 14+15: De Devils Marbles.

Daly Waters was een andere stop op het programma. Het dorp is vooral bekend om de pub, die de eerste alcohollicencie in NT verkreeg. Verder is er in dit 16 inwoners tellende plaatsje niet zoveel te beleven :-).


Foto 16: Het tankstation van Daly Waters.
Foto 17: De taxidienst van de Daly Waters pub :-).

Daarna zijn we nog bij enkele warmwaterbronnen gestopt, waar er tijd was voor een snelle duik, en op de laatste dag hebben we de voormiddag in Katherine Gorge doorgebracht, om daarna verder naar Darwin te rijden, waar de tour eindigde. Veel tijd om op adem te komen was er echter niet, want de volgende dag moest ik er terug vroeg uit voor de tour naar Kakadu National Park en Litchfield NP.

Ik zag eigenlijk een beetje tegen de tour op. Na al die tours had ik wel zin in wat 'alleen-tijd', en het bleek dan ook nog dat ik de 'unleashed' versie geboekt had, waarbij je in zeer primitieve campings verblijft (lees: geen douches, composttoiletten, nauwelijks keukenfaciliteiten en natuurlijk slapen in swags). Blijkbaar waren er echter niet voldoende 'unleashed'-deelnemers, waardoor ik bij de basis Adventure Tours groep terecht kwam. Niet alleen werd het kamperen er daardoor luxueuzer op, ook de groep bleek zeer goed mee te vallen.

De twee belangrijkste ingredienten voor de tour waren krokodillen en watervallen. Die eerste zagen we al vroeg in de eerste dag, tijdens een cruise door de wetlands. Daarna was het al waterval wat de klok sloeg. Terwijl ik bij watervallen vooraf vooral dacht aan 'kijken', draait het hier eigenlijk allemaal rond 'zwemmen'. Wel sjiek om onder/bovenaan watervallen te kunnen zwemmen. Soms lijkt het zelfs te perfect om natuurlijk te zijn.

Foto 18: Een groep vleermuizen bij Katherine Gorge.
Foto 19+20: Real life krokodillen!
Foto 21: De wetlands.
Foto 22: Uitkijk over Kakadu NP.
Foto 23: Aboriginal Rockart in Kakadu NP.
Foto 24: Om enige aansprakelijkheid te voorkomen: waarschuwingen tegen de krokodillen.
Foto 25+26+27: Waterval, waterval en waterval :-).

En nog even een korte afsluiter, de foto hieronder toont een Road Train. Deze megatrucks zijn nogal indrukwekkend, en zijn een veelvoorkomend verschijnsel op de weg tussen Adelaide en Darwin.

Foto 28: Een Road Train.